غلام آفتاب
به مناسبت چهارمین سالگرد عروج ملکوتی جناب آقای حاج محمد زهیری(طاب ثراه)
آن که بی عشقش نشیند خسته باد نور در دل حلقه ی جان بسته باد
یار در هر سو ز جامش روح مست چون ازل خود شد ابد پیوسته باد
(خادم)
رمز گشایی از حیات معنوی و وجود سراسر معمّا و تودرتوی یک عارف عاشق که خود ازآشنایان کوی مَودّت و درپرتوعنایات حقه ی او جانی موافق وقلبی تسلیم به یارنیز داشت البته به آسانی برای ما میسر ویا حتی درمواردی قابل شناخت هم نیست.مگر اینکه آن عارف کامل درطول عمر خاکی خویش با کسی نسبت محرمیّت واُنس روحانی بیابد وآنگاه بنا براستعداد وجودی مخاطب گوشه ا ی ازمکنونات قلبی واسراردرونی خود را ازباب رحمت وتربیت برای وی بازگوکند تا بلکه دیگر سالکان راه عشق نیز بتوانند ازاین طریق به منابع حکمت وحقایق جاری شده ازدریای کرم وجود او پی ببرند.
رازدل عارف نگوید جز به یار یا که جانی کو ببیند زان دیار
(خادم)
ترسیم خط سیری نورانی وممتازاززندگی پرباروسلوک معنوی آن مرد میدان وفا به نحوی که هم مراتب عروج روحانی وهم مدارج کمال انسانی واز همه مهمتراعتماد عشق آمیز اورا به حق نشان دهد از آن جهت برای سالکین راه حقیقت دارای ضرورت است که درروزگار غفلت خیز امروزبیشتر افراد بعد ازبستن عهد ومیثاق،رشته ی ایمان را پاره وحرکت درمسیر الی الله را وا می نهند وبه دلائل مختلف ازجمله نداشتن اراده ای نیرومند وضعف همّت واز همه مهم تر به علت سستی ارادت ،آن پیمان الهی را می گسلند وبه عوض تسلیم واستقامت ورزیدن براوامر خداوند واعتصام به حبل الله باب حدیث نفس می گشایند ودراثر فراموشی تعهدات، به دستور نفس غدّاربه مخالفت وحتی ستیزبا استاد دلسوزخودهم برمی خیزند ومتأسفانه در برخی موارد ازگمان باطل خویش حادثه افک درست می کنند وچه بسا به پیغمبروقت خویش بدترین انواع تهمت را روا دارند تا جایی که حاضرمی شوند عقده های متراکم شده ازدوران طفولیّت وایام جوانی وهم چنین رعونات نفس خویش را نیزدراجتماع خصوصا" درمیان جمعی ازاهل صفا با بستن کمربند به صورت انفجارنشان دهند که به فرموده ی مولانا:
گرچه شیری، چون روی ره بی دلیل خویش بین و در ضلالی و ذلیل
مگسل از پیغمبر ایام خویش تکیه کم کن برفن و برکام خویش
هین مپر الا که با پرهای شیخ تا ببینی عون و لشکرهای شیخ
بنابراین توجه وپرداختن به کارومراتب احوال ومقامات عرفانی مردی صاحب صدق وهمّت که پیوسته مراقب دل باشد وخداوند را درهرلحظه برافکارواعمال خویش حاضر وناظر بیند ویاحتی برای کسی که می خواهد بالاترازسایرین درعرصه ی جان مجال عروج وصعود یابد وخالصانه شرایط سلوک را به جای آورد وبیشتر یک صوفی اهل مراقبه شود تا اهل جدال وتهمت ،البته می تواند تلقی به قبول گردد.
او زهیری جان و دل تسلیم یار در طریقت زد قدم مردانه وار
مرد ایمان درعمل عاشق دلیر دم به دم گیرد صفاتش نور پیر
(خادم)
بنده ی سلطان محبت،تسلیم یارطریقت،سالک مسالک شریعت،یاری موافق ومحبی صادق،فخرالمشایخ،شیخ خانقاه نعمت اللهی زنجان حضرت شیخنا الاستاد جناب حاج محمد زهیری درطریقت ملقب به موافق علی درسنه 1301 ه.ش درخاندان علم وتقوی درشهر اولیا پرورزنجان ازکتم عدم،قدم به عرصه ی وجود نهاد.پس ازچندی براثراشتیاق فراوان به تحصیل دانش های دینی وکسب معارف رنج سفربرخود بست وبه حضوربسیاری ازاساتید شناخته شده ی زمان خود جهت خوشه چینی ازخرمن علم ومعرفت آنها شتافت که به عنوان نمونه می توان به دیداروحشرونشرایشان با حضرت آیت العظمی میلانی درمشهد،علامه طباطبائی درقم،آیت الله حاج سیدرضا موسوی زنجانی وبرادربزرگوارش آیت الله حاج سید ابوالفضل موسوی زنجانی درتهران وزنجان وحضرت آیت العظمی آقاسید ابوالحسن اصفهانی وآیت الله کاشف الغطا وآیت الله شیخ عبدالکریم زنجانی درعراق وسایرین اشاره کرد.سپس درمسیر این جستجوی بی انتها برای هدایت باطنی وکشف حقایق عالم وجود تا شهود حصرهستی درخدا البته درافق های ماورای حس وقاعدتا" ثبات قدم اودرمبارزه بانفس براثرمصاحبت وهمنشینی بااهل ذوق که درهرکدام ازاین دلائل،نشان عنایت حق نیزیافت می شد،دچاریک نوع تحول عمیق روحی گشت بطوری که دل ازظواهر اموربرکند ودراین راستا دست به یک هجرت الی الله دیگرزد تاانشاءالله این بارمرشدی ازخیل مردان حق رهبری وارشاد اورابرعهده بگیرد.ازبخت یار درسال1332 ه.ش توسط یکی ازآشنایان خوش نفَس خویش بنام مرحوم حاج رمضان اسکندریون به محضریکی ازوارستگان زمان خود که درحکمت ومعرفت وعرفان درمیان سایرهمگنان ازسرآمدان محسوب می شد،شرفیاب گشت.این مردبزرگ عرصه ی علم وعرفان حضرت میرزاعبدالحسین ذوالریاستین مشهوربه مونسعلیشاه بود که قطب وقت سلسله ی جلیله ی نعمت اللهی درآن زمان بشمار می رفت وتوجه واهتمام خاصی نیز به رعایت احکام شریعت وآداب طریقت درخلوت وجلوت داشت.صحبت این مرد خدایی که زبانی گرم ودرانتقال معارف توحیدی بیانی نافذ وروشن داشت آنقدربردل آماده ی این مشتاق حقیقت نشست به وجهی که دل ازکف ربود ودرهمان جلسه ی اول درحلقه ی ارادت آن عارف وارسته درآمد ودرطول حیات طیّبه ی آن حضرت به کسب فیض ازایشان پرداخت وتحت توجهات معنوی وراهنمایی مشفقانه ی آن استاد کامل مراحلی ازسیر وسلوک الهی راباجدیّت تمام طی کرد.هرچند نقطه ی آغازعشق وارادت حضرت شیخناالاستادجناب حاج محمد زهیری ظاهرا" ازسال های ایام جوانی شروع شده بود آن هم اززمانی که چشم دلش به نورمبارک حسین بن علی(ع)روشن شده وازآن پس ربوده ی حقیقی آن حضرت وشهیدان جاوید کربلا گشته بود.
باری اوکه ازاوان جوانی به علت یتیم نوازی وسرپرستی مشفقانه ی آنها با یک خانواده ی پرجمعیت روبروودستی نیزدرشغل تجارت پیدا کرده بود اما هم چنان بیشتراوقات اودرعبادت وانجام صحیح وبموقع دستورات طریقتی می گذشت بطوریکه دراغلب اوقات مستغرق شوروحال و مکاشفات روحانی خویش بود تاآنکه دست تقدیر ایشان را ازاین عارف ربّانی جدا ساخت.با این حال،طالب شیدای حق لحظه ای درنگ شک آوررا درراه رسیدن به لقای رب جایز ندانست بگونه ای که بعد ازخرقه تهی نمودن حضرت مونس ودفن پیکرمطهر معظم له درخانقاه کرمانشاه، جنابش بدون توجه به هنگامه های برپاشده توسط مدعیان راهبری درآن زمان،بامعرفت وصداقت تمام درنزد جانشین کمال یافته ومنصوب ایشان حضرت دکترجواد نوربخش درطریقت ملقب به نورعلیشاه کرمانی که حقیقتِ نورولایت وآفتاب معنویت دراوبه شکل کامل متجلی بود تجدید عهد کرد ودست ارادت ومحبت به دامان پیرطریقت جدید زدهرچند پیش ازاین نیزنوید ظهورکامل نورالهی به مشتاقان بصیروادی حقیقت حق رسیده بود.
جان نمی خواهد شود هرگز غلام جز برآن دلبر مقامی بی کلام
(خادم)
ناگفته پیداست برای آشنایان وروندگان کوی دوست بجزوداد وعشق خلیفة الله وسالکان کامل اوهیچ چیزدیگرراضی کننده وشادی آوربه نظرنمی رسد.مضافا" براینکه درآن ایام مشاهده بزرگترین کرامت یعنی محبت وایمان ازیک سو وهمینطوربلند شدن بوی صدق ویقین از وجود این مرد معروف آسمان راه قبول واعتماد درنزد ایشان راهمواروبیش ازهمه مشام جان حضرت شیخنا الاستاد را پروراندوبراثرهمین عشق مریدانه به این مرشد بی همتا وخدمت واخلاص کامل او به نوربخش جان بود که رفته رفته درخودنوعی حس خضوع وحالت تسلیم محض وموافقت تمام بادستورات آسمانی آن آفتاب کمال نیز افزوده شده بود که این امردرواقع حکایت ازآن داشت که چگونه بیش ازپیش حجاب های تعلق اوبدست این ولی واصل دریده شده است.
بگذر ازخود تا ببینی روی یار نوربخش است آن حقیقت ماندگار
(خادم)
جناب حاج محمد زهیری ازآن زمان که درکمند جذبه ی ولایت نورعلیشاه کرمانی مقیّد شد وباعنایت وتوجهات خاصه دراندک زمان ممکن مراحل قرب حضرت حق را پیمود وعارف به اسرارشیخی وتصوف گشت وازعهده ی امتحان های باطنی قطب سلسله برآمد؛ درسال 1345 هجری شمسی مسئولیت خانقاه نعمت اللهی زنجان نیز ازطرف مرشدیّّّ وقت به حضرت شیخناالاستاد محول شد تاازجانب معظم له به دستگیری وارشاد طالبان حقیقت مشغول گردد هرچند تاسال ها بعدعلیرغم مأذون بودن ایشان هیچ گونه داعیه ای دراین خصوص ابرازنمی فرمود.لازم به ذکراست سنگ بنای خانقاه مذکوردرسنه 1336ه.ش درزمینی به مساحت 2200 مترمربع واقع درخیابان17 شهریوربا دستورمبارک وحید زمان حضرت دکترجوادنوربخش ومساعی بی دریغ جناب موافق علی وسایراخوان سلسله ی جلیله گذاشته شد تاطبق اسناد ومدارک قانونی موجود،به صورت وقف مؤبد خاص وحبس مخلد الی زمان ظهورقائم آل محمد(ص) محل اجتماع درویشان شیعی مذهب نعمت اللهی گردد.
حضرت موافق علی همانگونه که شأن عرفانی اودرسلسله ی جلیله ی نعمت اللهیه مرتضویه مصطفویه ایجاب می کرد مدافع حقیقی اهل بیت عصمت وطهارت بود.
درمقام یک راهنمای معنوی آشنایی کامل با احوال درونی وآثاربیرونی مریدان داشت ودرتعبیر وتأویل درست واقعات ومشاهدات سالکان طریق استادی زبردست بود.درحلقه های ذکرومجالس فقری هیچ امتیازخاصی درقالب هرعنوان برای خود درنظر نمی گرفت که این امرمی تواند حکایت ازتواضع وفروتنی بی حساب ایشان باشد.مردی رازیاب ورازشناس بود ودرنبوّت شناسی وولایت شناسی دستی قوی داشت.نقّادخویشتن بود واهل محاسبه ومراقبه والبته امید به رحمت وکرم باری دل اورابه تمامی مشغول ساخته بود.
ازآنجا که آشنا به رموزفقربود ودرفقه اکبروتصوف تخصص کافی داشت بنابراین براحتی می توانست باتوجه به سطح مخاطبان ازعهده ی حل هرگونه مسائل غامض عرفانی خصوصا" تفسیر انفسی قرآن کریم برآید.شبهه شناسی قدرتمند بود که شبهه ستیزی اونیزبرقدروارزش کاراو می افزود.
سرانجام جناب حاج محمد زهیری پس ازعمری کوشش وتلاش خستگی ناپذیردرراه ترویج شریعت مصطفوی وطریقت مرتضوی درشانزدهم شهریورماه سال 1387جان به جان آفرین تسلیم نمود وبه دیداریارباقی شتافت.
دل که شد مشغول،صاحبخانه رفت بست چشمش سوی دام و دانه رفت
مرغ جان بین دست آن صیاد پیر صید گشت و از قفس مستانه رفت
(خادم)
